فیلمنامه نویس فیلم سینمایی «دعوت» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: امروزه همه دنیا به این مسأله واقفند که سینمای شاد و مردمی می تواند نجات بخش جوامع باشد. بنده بارها به این نکته اشاره کردم که مردم کشور هند اغلب فقیر هستند و با مشکلات متعددی دست و پنجه نرم می کنند اما این سینمای شاد و امیدبخش شان است که به آن ها روحیه می دهد.

وی ادامه داد: کشوری موفق است که بتواند از طریق آثار فرهنگی و هنری روحیه را به جامعه تزریق کند اما متأسفانه آنچه ما در سینمای ایران شاهد هستیم عین بی تدبیری است؛ طی حدود یک سال گذشته کشور ما بحران های جدی را پشت سر گذاشته از شهادت سردار سلیمانی تا ترور شهید فخری زاده، از گسترش ویروس کرونا و درگذشت چهره های محبوب ورزشی، فرهنگی و هنری تا گسترش میزان تورم و فقر در جامعه؛ پس با این شرایط و این اوصاف مردم ما که در آستانه فروپاشی روانی هستند نیاز به سینمای امیدبخش دارند، جامعه نیاز به امید و روحیه دارد نه نشان دادن سیاهی و یأس و فقر و تجاوز و خشونت و خودکشی!

یثربی سپس با تأکید بر اینکه معتقدم یک سیاست کلی می خواهد مردم بیش از پیش افسرده شوند متذکر شد: چند روز قبل در کلاس های مجازی که با دانشجویانم داشتم این مورد را مطرح کردم که فیلم های جشنواره جوی را به وجود آورده اند تا مردم منزوی تر و ناامیدتر از همیشه شوند.

این هنرمند تأکید کرد: نکته قابل تأمل آنجا است که چند فیلمساز دولتی که مدیران سینمایی هم خیلی آن ها را قبول دارند امسال فیلم هایی به شدت سیاه و تلخ در حاشیه شهر ساخته بودند. سوأل بنده این است که چه دست هایی در کار است که به این فیلمسازان دولتی اجازه داده می شود خفقان را در جامعه بیشتر کنند؟ چرا سینمای ما باید به زورآبادها بپردازد؟ چرا سینمای ما باید فقط فقر و گرسنگی مردم را نشان دهد؟ تا چه زمانی ما باید شاهد ترویج سینمای فیلمفارسی در جمهوری اسلامی ایران باشیم؟ آیا دیگر نشان دادن نظربازی و تجاوز و... کافی نیست؟

این دارنده مدرک دکترای روانشناسی تربیتی از کانادا تصریح کرد: بنده بارها و بارها تأکید کرده ام که در دوران ۸ سال دفاع مقدس در سینمای ایران به مراتب آثار بهتری تولید می شد. امید به جامعه تزریق می شد، رنگ و شادی در آثار بود اما امروزه هیچ نشانی از امید در فیلم ها نیست! واقعاً من متأسفم که فیلم های جشنواره فجر به عنوان مهمترین رویداد سینمایی کشور باید مسأله مذمومی مانند خودکشی را ترویج کنند!

یثربی خطاب به مدیران سینمایی و فرهنگی کشور اظهار داشت: آقایان یادتان نرود این فیلم و سینما و هنر و ادبیات است که می تواند به داد جامعه برسد؛ ما باید هیجان و امید را به جامعه برگردانیم. مردم این روزها درگیر اپیدمی کرونا و مرگ عزیزان شان هستند. هر روز به جای سلام به یکدیگر تسلیت می گوییم و همین ها به اندازه کافی روحیه مان را از بین برده است.

وی افزود: شمایی که در این بحران کرونا به اشتباه جشنواره را برگزار کردید که نباید می کردید موظف بودید امید را به جامعه تزریق کنید نه یأس و سیاهی را! ما پیش از این فیلم های سیاه زیادی مانند «ابد و یک روز» در سینما داشته ایم که به اندازه کافی امید را از جامعه زدوده بودند. چرا دست روی این سوژه ها می گذارید؟ چرا اجازه می دهید فیلمفارسی های رژیم طاغوت با کمی مایه و چاشنی روشنفکری بازتولید شوند و در جشنواره به نمایش درآیند؟

یثربی در پایان این گفتگو افزود: تئاتر کشور که پیش از این به مرگ رسیده بود، بعد از سی و نهمین جشنواره فجر ثابت شد که باید فاتحه سینمای ایران را هم بخوانیم. بی تردید این همه سیاهی و یأس جز دوری مردم از سینماها چیزی دربر ندارد و این بسیار تلخ و متأثرکننده است.